پیشینه
آپاندیسیت (appendicitis)، التهاب آپاندیس است. درمان مرسوم برای این وضعیت شامل جراحی برداشتن آپاندیس است، که آپاندکتومی (appendectomy) نامیده میشود. در سالهای اخیر، انجام این جراحی با روش سوراخ کلید ‐ آپاندکتومی با لاپاروسکوپی ‐ افزایش یافته است. برای برداشتن آپاندیس حین آپاندکتومی با لاپاروسکوپی، بهترین روش بستن انتهای آپاندیس باقیمانده، برای اجتناب از نشت محتویات روده، مشخص نیست. رویکردهای مرسوم شامل لیگاتورها (ligatures) و گرهها بودند. با این وجود، در سالهای اخیر، برخی جراحان استفاده از ابزارهای مکانیکی خودکار را بیش از لیگاتورها انتخاب کردهاند، و مشخص نیست که این ابزارها عوارض آپاندکتومی با لاپاروسکوپی را در مقایسه با لیگاتورها کاهش میدهند یا خیر.
ویژگیهای مطالعه
تمام کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده مرتبط را تا 14 جون 2017 جستوجو کردیم. این مرور سیستماتیک شامل هشت کارآزمایی تصادفیسازی و کنترل شده است که مجموعا 850 شرکتکننده را در بر میگیرد. تمام کارآزماییها ابزارهای مکانیکی را در برابر لیگاتورها برای بستن انتهای آپاندیس مقایسه کردهاند. پنج تا از هشت کارآزمایی استفاده از گیره را در برابر لیگاتور، دو کارآزمایی منگنه خودکار را با لیگاتور، و یک کارآزمایی هر سه روش را با هم مقایسه کردند.
نتایج کلیدی
استفاده از ابزارهای مکانیکی برای بستن انتهای آپاندیس در جراحی آپاندکتومی با لاپاروسکوپی در مقایسه با استفاده از لیگاتور تفاوت قابل توجهی در نرخ عوارض کلی یا در نرخ عوارضی که حین یا پس از پروسیجر آپاندکتومی اتفاق میافتد، ایجاد نمیکند. با وجود این، ابزارهای مکانیکی در مقایسه با لیگاتورها جراحی را نه دقیقه سریعتر میکنند. ابزارهای مکانیکی تفاوت قابل توجهی در مدت کلی بستری در بیمارستان ایجاد نمیکنند. اطلاعات کافی برای ارزیابی قابل اعتماد از هزینههای بیمارستان، درد، یا کیفیت زندگی برای هر یک از این مقایسهها وجود ندارد. در نتیجه، در حال حاضر شواهد کافی که به ما اجازه دهد قویا هر نوع خاصی از روشها را نسبت به دیگری توصیه کنیم، وجود ندارد. برای مقایسه بهتر روشهای جدیدتر موجود باید پژوهش بیشتری انجام شود.
کیفیت شواهد
بهطور کلی کیفیت شواهد استفاده شده برای نتیجهگیریهای ما پائین بود. مطالعاتی که برای هر تجزیهوتحلیل وارد کردیم به دلیل تعداد اندک شرکتکنندگان و رویدادها در هر بازوی مطالعه، مستعد انواع مختلف سوگیری (bias) و شامل ناهمگونیها و عدم دقت در نتایجشان بودند. احتمال اینکه پژوهشهای آتی بهطور قابل توجهی نتیجهگیریهای ما را تغییر دهند وجود دارد؛ مطالعات بیشتری در این زمینه مورد نیاز است.