بسیاری از افراد مبتلا به کمردرد (LBP)، در تلاش برای پیدا کردن درمانهایی که موجب کاهش شدت علائم آنها میشوند، به کاربران مکرر خدمات بهداشتی تبدیل میشوند. بازگشت به مدرسه شامل یک برنامه درمانی ارائهشده به گروهی از افراد است که آموزش و تمرین را انتخاب میکنند. با این حال، محتوای بازگشت به مدرسه با گذشت زمان تغییر کرده و به نظر میرسد امروز بهطور گستردهای متفاوت است. این مرور یک بهروزرسانی از مطالعه مروری کاکرین مربوط به کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشدهای (RCT) است که به ارزیابی اثربخشی بازگشت به مدرسه پرداخت. ما مرور کاکرین را به دو مرور تقسیم کردیم، یک مطالعه بر LBP حاد و تحت حاد، و یک مطالعه بر LBP مزمن متمرکز بودند.
هدف از این مرور نظاممند، تعیین تأثیر بازگشت به مدرسه بر درد و ناتوانی در بزرگسالان مبتلا به LBP مزمن غیر اختصاصی بود؛ ما عوارض جانبی را به عنوان پیامد ثانویه انتخاب کردیم. در کارآزماییهای که صرفا کارگران را به کار گرفتند، ما تأثیر را بر وضعیت کار نیز بررسی کردیم.
ما کارآزماییهای پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترلشده کاکرین Cochrane Central Register of Controlled Trials (CENTRAL) ،MEDLINE ،Embase ،CINAHL، دو پایگاه اطلاعاتی دیگر و دو مرکز ثبت کارآزمایی را تا 15 نوامبر 2016 جستوجو کردیم. ما همچنین فهرست منابع مقالات مناسب را جستوجو کردیم و با متخصصین در زمینه مدیریت LBP برای شناسایی هرگونه مطالعه بالقوه مربوطه که ممکن است از دست رفته باشد، مشورت کردیم. ما هیچ محدودیتی را از نظر زبان یا تاریخ انتشار اعمال نکردیم.
ما فقط RCTها و شبه RCTهایی را انتخاب کردیم که به ارزیابی درد، ناتوانی، و / یا وضعیت کار به عنوان پیامد پرداختند. پیامدهای اصلی برای این بهروزرسانی درد و ناتوانی، و پیامدهای ثانویه وضعیت کار و عوارض جانبی بودند.
دو نویسنده مرور بهطور مستقل به ارزیابی «خطر وجود سوگیری (bias)» مطالعات انتخابشده با استفاده از ابزار ارزیابی «خطر وجود سوگیری» توصیهشده توسط مرکز همکاری کاکرین پرداختند. ما نتایج به دست آمده را از پیگیریهای کوتاهمدت، میانمدت و بلندمدت خلاصه کردیم. ما کیفیت کلی شواهد را با استفاده از رویکرد GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت توصیهها) ارزیابی کردیم.
برای پیامد درد، در پیگیری کوتاهمدت، ما شواهدی با کیفیت پائین یافتیم که نشان دادند بازگشت به مدرسه موثرتر از عدم درمان است (میانگین تفاوت (MD): 6.10 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 10.18 - تا 2.01 - ). با این حال، ما شواهد با کیفیت بسیار پائین یافتیم که نشان داد تفاوت معنیداری بین بازگشت به مدرسه و عدم درمان در پیگیری میانمدت (MD: 4.34 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 14.37 - تا 5.68) یا طولانیمدت وجود ندارد (MD: - 12.16 ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 29.14 - تا 4.83). شواهد با کیفیت بسیار پائین وجود داشت که نشان داد بازگشت به مدرسه درد را در پیگیری کوتاهمدت در مقایسه با مراقبتهای پزشکی کاهش میدهد.
شواهد با کیفیت بسیار پائین نشان دادند که تفاوت قابل توجهی بین بازگشت به مدرسه و مراقبتهای پزشکی در پیگیریهای میانمدت (MD: 9.65 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 22.46 - تا 3.15) یا طولانیمدت (MD: 5.71 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 20.27 - تا 8.84) وجود نداشت. ما شواهدی را با کیفیت بسیار پائین یافتیم که نشان دادند بازگشت به مدرسه موثرتر از فیزیوتراپی غیر فعال در پیگیری کوتاهمدت (MD: 1.96؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 9.51 - تا 13.43)، میانمدت (MD: 16.89 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 66.56 - تا 32.79) یا طولانیمدت (MD: 12.86 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 61.22 - تا 35.50) نیست. شواهد با کیفیت بسیار پائین وجود داشت که نشان دادند بازگشت به مدرسه در پیگیری کوتاهمدت بهتر از ورزش نیست (MD: 2.06 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 14.58 - تا 10.45). شواهد با کیفیت پائین وجود داشت که نشان دادند بازگشت به مدرسه در پیگیری میانمدت (MD: 4.46 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 19.44 - تا 10.52) و طولانیمدت (MD: 4.58؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.20 - تا 9.36) بهتر از ورزش نیست.
برای پیامد ناتوانی، ما شواهدی را با کیفیت بسیار پائین یافتیم که نشان دادند بازگشت به مدرسه در پیگیری میانمدت (MD: 5.92 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 12.08 - تا 0.23) و پیگیری طولانیمدت (MD: 7.36 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 22.05 - تا 7.34)؛ مراقبتهای پزشکی در پیگیری کوتاهمدت (MD: 1.19 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 7.02 - تا 4.64) و پیگیری طولانیمدت (MD: 0.40 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 7.33 - تا 6.53)؛ فیزیوتراپی غیر فعال در پیگیری کوتاهمدت (MD: 2.57؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 15.88 - تا 21.01) و پیگیری میانمدت (MD: 6.88؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 4.86 - تا 18.63)؛ و ورزش در پیگیری کوتاهمدت (MD: 1.65 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 8.66 - تا 5.37)، پیگیری میانمدت (MD: 1.57؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 3.86 - تا 7.00)، و پیگیری طولانیمدت (MD: 4.54؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 4.44 - تا 13.52) موثرتر از عدم درمان نیست.
ما در مورد تفاوت کوچک بین بازگشت به مدرسه و عدم درمان در پیگیری کوتاهمدت (MD: 3.38 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 6.70 - تا 0.05) و مراقبتهای پزشکی در پیگیری میانمدت (MD: 3.34 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 10.89 - تا 1.79) شواهدی با کیفیت بسیار پائین یافتیم. با این حال، در پیگیری طولانیمدت، شواهدی با کیفیت بسیار پایین وجود داشت که نشان داد فیزیوتراپی غیرفعال بهتر از بازگشت به مدرسه است (MD: 9.60؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 3.65 تا 15.54).
مطالعات اندکی اثرات جانبی را اندازهگیری کردند. این نتایج یا بدون انحراف استاندارد گزارش شدند یا اندازه گروه گزارش نشد. با توجه به کمبود اطلاعات، ما قادر به ترکیب آماری دادههای مربوط به عوارض جانبی نبودیم. وضعیت کار گزارش نشده بود.
با توجه به کیفیت پائین تا بسیار پائین شواهد برای تمام مقایسههای درمان، پیامدها، و دورههای پیگیری بررسی شده، اینکه آیا بازگشت به مدرسه برای کمردرد مزمن موثر است، مشخص نیست. اگر چه کیفیت شواهد غالبا بسیار پائین بود، نتایج هیچ تفاوت یا تاثیر اندکی را به نفع بازگشت به مدرسه نشان نداد. طیف گستردهای از انواع بالقوه رویکرد بازگشت به مدرسه بر اساس به کارگیری ورزشها و روشهای آموزشی مختلف وجود دارد. در حالی که شواهد موجود، استفاده از آنها را ضمانت نمیکند، انواع بعدی بازگشت به مدرسه ممکن است اثرات متفاوتی داشته باشند و در RCTها و مطالعات مروری آینده باید مورد بررسی قرار بگیرند.