سوال مطالعه مروری
محققان کاکرین، شواهدی را درباره تاثیر خارج کردن مایع مغزی نخاعی (cerebrospinal fluid; CSF) از راه پونکسیون کمری یا بطنی و تخلیه CSF از طریق یک سوزن که در ستون فقرات یا درون یک حفره پر از مایع در مغز وارد شده مرور کردند تا بهبود نرخ ناتوانی، مرگومیر و نیاز به یک پروسیجر جراحی دائمی را در نوزادان پرهترمی که مبتلا به خونریزی در حفرههای مغز شدهاند (هموراژی داخل بطنی (intraventricular haemorrhage; IVH)، ارزیابی کنند.
پیشینه
کودکانی که نارس به دنیا میآیند، در معرض خطر ابتلا به IVH قرار دارند. این عارضه میتواند موجب تولید CSF اضافی در مغز شود. ممکن است خطر این اتفاق به وسیله خارج کردن خون در CSF از طریق پونکسیونهای کمری یا بطنی کاهش یابد. این موضوع میتواند نیاز به یک پروسیجر جراحی دائمی را به نام شانت بطنی صفاقی (ventriculoperitoneal shunt; VPS) کاهش دهد. VPS مشکلساز است؛ زیرا میتواند به سادگی عفونی شده و اغلب باید جایگزین یا ترمیم شود که خود نیاز به جراحی دارد.
ویژگیهای مطالعه
ما تا 24 مارچ 2016 به جستوجوی کارآزماییهایی پرداختیم که برداشت CSF را از طریق پونکسیونهای کمری یا بطنی در تمام کودکان در معرض خطر ابتلا به افزایش تدریجی مایع در مغز در برابر یک رویکرد محافظهکارانه مقایسه کرده بودند و البته این کار فقط در صورتی انجام میگیرد که شواهدی از فشار زیاد در مغز بر اثر افزایش تدریجی مایع وجود داشته باشد. چهار کارآزمایی را وارد کردیم که در مجموع شامل 280 نوزاد پرهترم تحت درمان در بخش مراقبتهای ویژه نوزادان در انگلستان بود. این کارآزماییها بین سالهای 1980 و 1990 منتشر شده بودند.
نتایج کلیدی
ما هیچ شواهدی نیافتیم که نشان دهد برداشت CSF از طریق پونکسیونهای کمری یا بطنی، نیاز به جاگذاری یک شانت ثابت را کاهش میدهد. همچنین شواهدی وجود نداشت که نشان دهد این عمل، خطر ناتوانی عمده، ناتوانی چند‐گانه یا مرگومیر را کاهش میدهد. شواهد کافی برای تعیین اینکه این رویکرد میتواند منجر به افزایش خطر ابتلا به عفونت در CSF شود یا خیر، وجود نداشت.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد مربوط به پیامدهای ناتوانی عمده، ناتوانی چند‐گانه و ناتوانی یا مرگومیر را بالا ارزیابی کردیم.
کیفیت شواهد مربوط به پیامدهای جاگذاری شانت و مرگومیر یا جاگذاری شانت را پائین رکورد کردیم؛ چراکه مشکلی با شیوه تخصیص تصادفی در یک کارآزمایی که راجع به این پیامد گزارش کرده بود، وجود داشت.
کیفیت شواهد برای پیامدهای مرگومیر و عفونت CSF پیش از جراحی، به دلیل همان مشکل ذکر شده (مشکل مربوط به تخصیص تصادفی)، متوسط بود. به علاوه، این مطالعات دارای بیماران کافی برای پاسخ مناسب به این پرسش نبودند. نتایج در مورد پیامد عفونت CSF پیش از جراحی، بین کارآزماییهای وارد شده ناهمگون بود.