موضوع چیست؟
هدف از این مرور کاکرین این است که بدانیم برنامهریزی زایمان الکتیو در زمان بارداری ترم یا نزدیک ترم، در مقایسه با انتظار برای شروع زایمان خودبهخودی، بر سلامت زنان مبتلا به دیابت بارداری و سلامت نوزادانشان تاثیر میگذارد یا خیر. زایمان زودهنگام برنامهریزی شده به معنای القای زایمان یا زایمان سزارین است، و «در زمان ترم یا نزدیک آن» به معنای هفته 37 تا 40 بارداری است. برای پاسخ به این سوال، تمام مطالعات مرتبط را که تا آگوست 2017 انجام شدند گردآوری و مورد تجزیهوتحلیل قرار دادیم.
چرا این موضوع مهم است؟
زنان مبتلا به دیابت بارداری (عدم تحمل گلوکز در دوران بارداری) و نوزادان آنها در معرض افزایش خطر عوارض سلامت قرار دارند (برای مثال فشار خون بالا، نوزادان بزرگتر). به دلیل عوارضی که گاهی اوقات با تولد یک نوزاد بزرگ همراه بود، بسیاری از پزشکان توصیه کردهاند که زنان مبتلا به دیابت بارداری به جای انتظار برای شروع زایمان خودبهخودی، یا انتظار تا پایان هفته 41 بارداری، اگر همه چیز خوب باشد، زایمان الکتیو (معمولا یک القای زایمان) یا نزدیک ترم (بارداری 37 تا 40 هفته) داشته باشند. القا دارای معایبی است از جمله افزایش زایمان با کمک فورسپس یا ونتوز (ventouse)، و اغلب زنان مقابله با القای زایمان را دشوار میدانند. زایمان سزارین یک جراحی مهم است که میتواند منجر به از دست دادن خون، عفونت و افزایش احتمال بروز مشکلات برای زایمان بعدی شود. زایمان زودهنگام میتواند احتمال مشکلات تنفسی نوزادان را افزایش دهد. مهم است که بدانیم کدام رویکرد زایمان تاثیر بهتری بر پیامدهای سلامت مربوط به زنان مبتلا به دیابت بارداری و نوزادان آنها دارد.
ما چه شواهدی به دست آوردیم؟
جستوجوی ما یک کارآزمایی را شناسایی کرد که شامل 425 زن و نوزاد آنها بود. در این کارآزمایی، 214 زن در زمان ترم، القای زایمان داشتند، 211 زن دیگر منتظر شروع خودبهخودی زایمان بودند.
یافتههای این کارآزمایی هیچ تفاوتی را بین نوزادان زنان هر دو گروه در رابطه با تعداد نوزادان با اندازه بزرگ بدن، گیر کردن شانه نوزاد هنگام زایمان یا نوزادان مبتلا به مشکلات تنفسی، قند خون پائین و پذیرش در بخش مراقبتهای ویژه نوزادان به طور برجستهای نشان نداد. هیچ نوزادی در کارآزمایی، دچار ترومای زایمان نشد. در گروهی از زنان که زایمان آنها به صورت القایی انجام شده بود، موارد بیشتری از بروز یرقان در نوزادان وجود داشت. تفاوت بارزی بین زنان هر یک از گروهها در رابطه با مشکلات جدی سلامت زنان، زایمان سزارین، زایمان واژینال با کمک ابزار، خونریزی پس از زایمان، پذیرش در بخش مراقبتهای ویژه و پرینیوم سالم وجود نداشت. در هیچ گروهی مرگومیرهای مادران گزارش نشد. لازم به ذکر است که اغلب شواهد دارای کیفیت بسیار پائین توصیف شدند.
پیامدهای زیر گزارش نشده بود: افسردگی پس از زایمان، رضایت مادر، طول مدت بستری پس از زایمان (مادر)، نوزادان با اسید خون بالا، خونریزی مغزی در کودک، سایر مشکلات مغزی نوزادان، نوزادان با اندازه کوچک بدن برای سن بارداری و طول مدت بستری کودک پس از زایمان.
این یافتهها چه معنایی دارند؟
شواهد کافی وجود ندارد که به وضوح مشخص کند تفاوتهایی بین پیامدهای سلامت در زنان مبتلا به دیابت بارداری و نوزادان آنها هنگامی که زایمان الکتیو انجام میشود، در مقایسه با انتظار برای شروع خودبهخودی زایمان یا انتظار تا هفته 41 بارداری، اگر همه چیز خوب باشد، وجود دارد یا خیر. برای پاسخ به این سوال، پژوهشهای بیشتری لازم است.