سوال مطالعه مروری
ارزیابی اثرات درمان با داروها به منظور پیشگیری از آسیب رسیدن به غدد بزاقی پس از پرتودرمانی در ناحیه سر و گردن
پیشینه
مشکلات تولید بزاق و غدد بزاقی یک عارضه جانبی مهم و اغلب دائمی پس از درمان با پرتودرمانی در ناحیه سر و گردن هستند. هنگامی که این عارضه رخ میدهد، آن را خشکی دهان یا زروستومیا (xerostomia) مینامند. خشکی دهان قابل اندازهگیری نیست و در واقع یک تجربه ذهنی یا شخصی است که در دهان احساس میکند. این وضعیت میتواند علل دیگری داشته و ناشی از تولید کم بزاق یا غلظت بزاق است. با این حال نرخ جریان بزاق در دهان فرد میتواند اندازهگیری شود. افرادی که دچار خشکی دهان هستند، کیفیت زندگی پائینی دارند. آنها ممکن است دچار مشکلاتی در ارتباط با طعم و ناراحتی کلی، مشکلات در جویدن، بلعیدن و صحبت کردن، همچنین ابتلا به پوسیدگی دندان، برفک و سایر عفونتهای دهانی شوند. طیف گستردهای از داروهایی که به شیوههای مختلف عمل میکنند، برای رفع و پیشگیری از بروز مشکلات غدد بزاقی ناشی از پرتودرمانی مورد استفاده قرار گرفتهاند. متاسفانه در حال حاضر شواهد کافی برای نشان دادن اینکه کدام داروها یا کدام نوع از داروها موثرتر هستند، وجود ندارد.
ویژگیهای مطالعه
شواهد این مطالعه مروری تا 14 سپتامبر 2016 بهروز است. 39 مطالعه با مجموع 3520 شرکتکننده وارد شدند. شرکتکنندگان شامل مرد و زن، از همه گروههای سنی و نژادها، بیماران سرپایی یا بستری بوده، که در انتظار دریافت پرتودرمانی در ناحیه سر و گردن با یا بدون شیمیدرمانی به سر میبردند.
داروها شامل تمام مواردی بودند که به منظور پیشگیری از بروز مشکلات غدد بزاقی، و قبل یا طی پرتودرمانی تجویز شدند. اطلاعات در پایان دوره پرتودرمانی به جز در مورد عوارض جانبی گردآوری شدند. روشهای مختلف ارائه پرتودرمانی که ممکن بود میزان آسیب را کاهش دهند، وارد نشدند.
پیامدهای اصلی اندازهگیری شده عبارت بودند از ارزیابی شخصی فرد شرکتکننده از خشکی دهان و اندازهگیری جریان بزاق. پیامدهای ثانویه شامل عوارض جانبی یا تاثیرات ناخواسته مانند عرق کردن، گریه کردن، ترشح آبکی از بینی، اسهال و حالت تهوع بودند.
نتایج اصلی
شواهدی با کیفیت پائین وجود دارد که نشان میدهد داروی آمیفوستین از احساس خشکی دهان در افراد دریافتکننده پرتودرمانی در ناحیه سر و گردن (با یا بدون شیمیدرمانی) در کوتاه‐مدت (پایان پرتودرمانی) تا میان‐مدت (سه ماه پس از پرتودرمانی) پیشگیری میکند. با این حال مشخص نیست که این تاثیر تا 12 ماه پس از پرتودرمانی پایدار باقی میماند یا خیر. منافع تجویز آمیفوستین باید در برابر هزینههای بالا و عوارض جانبی آن سنجیده شوند. در بیمارانی که آمیفوستین دریافت کردند، بروز عوارض جانبی شامل استفراغ، فشار خون پائین، حالت تهوع و پاسخ آلرژیک بیشتر گزارش شد. شواهد کافی برای نشان دادن اینکه هر درمان دیگری مفید بود یا خیر، وجود نداشت.
کیفیت شواهد
به دلیل وجود خطر سوگیری (bias)، تناقض و ابهام ناشی از تعداد اندک مطالعات برای مقایسه یا حجم نمونه کم، سطح کیفیت شواهد مربوط به آمیفوستین پائین بود. استفاده از یک مقیاس استاندارد برای اندازهگیری تجربه فرد شرکتکننده از خشکی دهان، امکان مقایسه و تجمیع نتایج را در آینده فراهم میآورد.