سوال مطالعه مروری
آیا بیماران مبتلا به سرطان ریه سلول کوچک (small cell lung cancer; SCLC) که تحت درمان با رژیمهای شیمیدرمانی با پایه پلاتینوم هستند، نسبت به بیمارانی که رژیمهای شیمیدرمانی با پایه غیر‐پلاتینوم دریافت میکنند، بیشتر زندگی میکنند؟
دیگر سوالات عبارتند از: آیا این بیماران همچنین پاسخ بهتری به درمان میدهند، دچار عوارض جانبی کمتری میشوند و کیفیت زندگی بهتری دارند؟
پیشینه
SCLC نوعی سرطان است که منشا آن ریه است. این سرطان بسیار تهاجمی بوده و تمایل دارد به سرعت رشد کند و در سراسر بدن گسترش یابد. شیمیدرمانی اغلب اولین نوع درمانی است که برای این نوع از سرطان استفاده میشود. نوع دیگری از درمان که برای SCLC به کار میرود، پرتودرمانی است که اغلب به ریهها یا مغز داده میشود.
ترکیب تعدادی از داروهای شیمیدرمانی با هم، یک «رژیم شیمیدرمانی» نامیده میشود. در حال حاضر، دو رژیم اصلی شیمیدرمانی وجود دارد که برای درمان SCLC استفاده میشود:
رژیمهای شیمیدرمانی با پایه پلاتینوم، که شامل یک داروی شیمیدرمانی تحت عنوان «عامل پلاتینوم» است و در ترکیب با دیگر داروهای شیمیدرمانی استفاده میشود؛
رژیمهای شیمیدرمانی با پایه غیر‐پلاتینوم، که شامل دیگر داروهای شیمیدرمانی بدون یک «عامل پلاتینوم» هستند.
در طول سالهای گذشته، مطالعات بسیاری برای مقایسه این دو نوع رژیم درمانی در درمان SCLC انجام شده است.
ما مطالعهای را با عنوان متاآنالیز انجام دادیم که شامل بیماران مبتلا به SCLC بوده و در یک کارآزمایی تصادفیسازی و کنترل شده شرکت داشتهاند که به مقایسه رژیمهای شیمیدرمانی با پایه پلاتینوم و غیر‐پلاتینوم پرداختهاند.
ویژگیهای مطالعه
مطالعات را تا 1 آگوست 2014 جستوجو کردیم. در مجموع، 32 مطالعه در این مرور وارد شدند که 6,075 بیمار را در بر میگرفتند. این مطالعات در کشورهای مختلفی در سراسر اروپا، آسیا و آمریکای شمالی انجام شده بودند. مطالعات بین سالهای 1981 و 2014 انجام شده بودند.
نتایج کلیدی
این مرور نشان داد بیماران دریافت کننده رژیمهای شیمیدرمانی با پایه پلاتینوم شانس بیشتری برای زنده ماندن در 6، 12 و 24 ماه پس از درمان، در مقایسه با بیماران تحت درمان با رژیمهای شیمیدرمانی با پایه غیر‐پلاتینوم، نخواهند داشت.
شیمیدرمانی با پایه پلاتینوم، به هرحال با نرخ بیشتری از پاسخ تومور به درمان (ناپدید شدن کامل تومور، حداقل برای یک دوره زمانی پس از درمان)، در مقایسه با شیمیدرمانی با پایه غیر‐پلاتینوم همراه است. شیمیدرمانی با پایه پلاتینوم همچنین باعث بروز عوارض جانبی بیشتری، از جمله تهوع و استفراغ و کاهش شمارش پلاکتها خواهد شد.
فقط چهار مطالعه به کیفیت زندگی بیماران هم پرداخته بودند، اما چون از روشهای مختلفی برای اندازهگیری تاثیرات استفاده کرده بودند، این نتایج با هم ترکیب نشدند. با این حال ، در هر مطالعه هیچ تفاوتی در کیفیت زندگی بین گروه شیمیدرمانی مبتنی بر پلاتینوم و گروه شیمیدرمانی بدون پلاتینوم وجود نداشت.