تایچی، یک ورزش سبک سیستماتیک است که بدون وسیله انجام میشود. این ورزش در ابتدا در چین باستان توسعه یافت که شامل یک سری حرکات دایرهای آهسته و ریتمیک است. تایچی بر استفاده از ذهن یا تمرکز برای کنترل تنفس و حرکات دایرهای بدن تأکید میکند؛ تا جریان انرژی درونی بدن را تسهیل کند (مثلا «چی»). اعتقاد بر این است که جریان نرمال «چی» برای حفظ هموستاز بدن ضروری است و در نهایت منجر به افزایش طول عمر میشود. تأثیر تایچی روی تعادل و قدرت عضلانی سالمندان گزارششده است؛ هرچند، اثر تایچی روی تنگی نفس، ظرفیت ورزش، عملکرد ریوی و وضعیت روانی اجتماعی در میان افراد مبتلابه بیماری انسداد مزمن ریه (COPD) همچنان نامشخص است.
- بررسی اثربخشی تایچی در کاهش تنگی نفس و بهبود ظرفیت ورزش در افراد مبتلا به COPD
- تعیین تأثیر تایچی بر عملکردهای فیزیولوژیکی و روانی در میان افراد مبتلا به COPD
ما جستوجوهایی را در مرکز ثبت کارآزماییهای کنترلشده در گروه راههای هوایی در کاکرین (Cochrane Airways Group) (که شامل پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترلشده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trials)؛ MEDLINE؛ EMBASE؛ (CINAHL ؛Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literature)؛ پایگاه اطلاعات طب مکمل و وابسته (AMED ؛Allied and Complementary Medicine Database) و PsycINFO بود) انجام دادیم؛ ژورنالهای مربوط به بیماریهای تنفسی و چکیده مقالات کنگرهها را بهصورت دستی جستوجو کردیم و پایگاههای اطلاعاتی پزشکی چینی را شامل Wanfang Data؛ (CMCC ؛Chinese Medical Current Contents)؛ پایگاه اطلاعاتی زیست - پزشکی چین (CBM ؛Chinese Biomedical Database)؛ (China Journal Net (CJN و ( China Medical Academic Conference (CMAC را از آغاز تا سپتامبر 2015 جستوجو کردیم. ما فهرست منابع تمام مطالعات اولیه و مطالعات مطالعه مروری ی را برای منابع مرتبط اضافی بررسی کردیم.
ما کار آزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCT) را وارد مطالعه مروری کردیم که تایچی (تایچی بهتنهایی یا تایچی همراه با مداخلات دیگر) را در برابر گروه کنترل (مراقبتهای معمولی یا سایر مداخلات مشابهی که در گروه تایچی استفاده میشود) در افراد مبتلا به بیماری انسداد مزمن ریه مقایسه میکرد. دو نویسنده این مطالعه مروری، جداگانه، مطالعات را غربالگری و انتخاب کردند.
دو نویسنده این مطالعه مروری، بهطور جداگانه دادهها را از مطالعات وارد شده به بررسی استخراج و خطر سوگیری (Bias) را براساس لیست معیارهای پیشنهادی در کتابچه راهنمای کاکرین برای مرورهای ساختارمند مداخلات ارزیابی کردند. ما دادههای بعد از برنامه را استخراج و آنها را به نرمافزار RevMan نسخه 5.3 برای تجزیه و تحلیل و ترکیب دادهها وارد کردیم.
ما در کل 984 شرکتکننده را از 12 مطالعه (23 منبع) در این تجزیه و تحلیل وارد کردیم. در تجزیه و تحلیل نهایی، فقط مطالعاتی را وارد کردیم که شامل تایچی و گروه کنترل (یعنی811 شرکتکننده) بودند. حجم نمونه در این مطالعه حدود بین 10 تا 206 نفر بوده و محدوده میانگین سنی افراد از 61 تا 74 سال بود. برنامهها به مدت 6 هفته تا 1 سال طول کشید. همه مطالعات واردشده به بررسی RCTها پرداختند؛ 3 مطالعه از تخصیص پنهانی استفاده کردند، 6 مطالعه عدم آگاهی (کورسازی) ارزیابان را از پیامدهای مطالعه گزارش کردند و 3 مطالعه رویکردهای باهدف درمان را برای تجزیه و تحلیل آماری پذیرفتند. هیچگونه عوارض جانبی گزارش نشد. کیفیت شواهد پیامدها در محدوده خیلی پائین تا متوسط بود.
تجزیه و تحلیلها به 3 مقایسه تقسیم شد: 1) تایچی در مقابل مراقبتهای معمولی، 2) تایچی و تمرینات تنفسی در برابر تمرینات تنفسی بهتنهایی و 3) تایچی و ورزش در برابر ورزش بهتنهایی.
مقایسه تایچی نسبت به مراقبت معمولی نشان داد که تایچی 6 دقیقه مسافت پیادهروی طولانیتر (میانگین تفاوت (MD): 29.64 متر؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 10.52 تا 48.77 متر؛ شرکتکنندگان =318؛ 59% = I2) و عملکرد ریوی بهتر (به طور مثال، حجم هوای بازدمی در یک ثانیه؛ MD: 0.11؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.2 تا 0.20؛ تعداد شرکتکنندگان = 258؛ 0% = I2)؛ در دادههای بعد از برنامه ایجاد. با این حال، اثرات تایچی در کاهش سطح تنگی نفس و بهبود کیفیت زندگی همچنان نامشخص باقی میماند. در حال حاضر دادهها برای ارزیابی اثر تایچی روی حداکثر ظرفیت ورزش، تعادل و قدرت عضلانی در افراد مبتلابه COPD ناکافی هستند. مقایسه تایچی و مداخلات دیگر (یعنی تمرین تنفس یا ورزش) نسبت به سایر مداخلات هیچگونه برتری و اثر اضافهای را از تایچی روی بهبود علائم یا پیامدهای روانی اجتماعی و جسمانی نشان نداد.
هیچگونه عوارض جانبی گزارش نشد که این امر دلالت بر این دارد که انجام دادن تایچی در افراد مبتلابه COPD ایمن است. شواهد باکیفیت خیلی پائین تا متوسط، عملکرد ریوی و ظرفیت عملکردی بهتری را در دادههای بعد از برنامه در گروه تایچی نسبت به مراقبت معمولی نشان میدهند. زمانی که تایچی به همراه دیگر مداخلات با مداخلات دیگر بهتنهایی مقایسه شد، تایچی هیچگونه برتری و اثر اضافهای را روی علائم یا بهبود عملکرد روانی اجتماعی و جسمانی در افراد مبتلابه COPD نشان نداد. با سبکهای متنوع و فرمهای متعددی که از مطالعات مختلف گرفته شد، مفیدترین پروتکل از سبک تایچی و فرمهای متعدد نتوانستند بر این اساس اظهارنظر کنند. بنابراین، مطالعات آینده پرداختن به این موضوعات را تضمین میکنند.